Villa van Raalte Glazoenowlaan 3 te Rotterdam

Een echte 100% Van Tijen: deze in 1961 gerealiseerde villa in de uitbreidingswijk ‘Hillegersberg’. Honderd procent omdat Willem het volledige ontwerp eigenhandig heeft getekend. De opdrachtgevers zaten in de vrienden-sfeer en dan mag je als architect zelf aan de slag.

Van Tijen heeft ermee geworsteld: “als sociale-woningbouwer in hart en nieren weet hij niet goed raad met de extra vierkante meters die tot zijn beschikking staan; en dat terwijl het woonhuis niet eens een kapitale villa moet worden, maar een – weliswaar ruime – bungalow.”

Het resultaat is bijzonder. Vooral omdat Van Tijen teruggrijpt op zijn ontwerpen uit de jaren dertig. Verfijnde interieuroplossingen, optimale indelingen bedacht vanuit het dagelijks gebruik en eenvoudige pure gevellijnen die de architectuur kracht geven.

De villa is altijd bewoond geweest door echtpaar Van Raalte en in 2001 hebben ze de woning aan de Vereniging Hendrick de Keyser geschonken. Om hem in oorspronkelijke toestand te behouden voor het nageslacht. Een genereus gebaar en een absolute winst voor de architectuurgeschiedenis. Het tijdsbeeld van de jaren 60 is nu veiliggesteld voor de toekomst.
Omdat de woning pas sinds kort niet meer bewoond wordt, heeft de vereniging in 2019 uiteindelijk de beschikking gekregen over deze architectuurparel. En daar de restauratie voor 2022 op de planning staat, is er de mogelijkheid ontstaan om deze woning tijdelijk te huren. Een aanrader!

Als je er gaat wonen, zul je de zorgvuldigheid en de doordachtheid van het interieur gaan waarderen. Het beste voorbeeld van de kwaliteit die Van Tijen als wooningenieur in zijn plannen nastreefde, is te vinden in de keukenkasten die de verbinding vormen tussen de eetkamer en de keuken.
Ze zijn ze gepositioneerd dat ze een natuurlijke scheiding vormen. Maar door de toegepaste bovenlichten, vloeien de ruimtes qua daglicht en beleving toch in elkaar over.
De kracht van Van Tijen zit in de simpelheid en genialiteit van de kastenwand. Die bevat aan twee zijden deurtjes. Daardoor kan voor het klaarzetten van de tafel het servies eenvoudig uit de kast gehaald worden. En na het afwassen kan alles rechtstreeks vanuit de keuken teruggeplaatst worden in de kasten.
Dergelijke praktische innovaties zijn in de jaren dertig veelvuldig door architecten verkend en gerealiseerd. Als het interieur en exterieur in samenhang ontworpen worden, dan zijn dergelijke oplossingen perfect haalbaar en maakbaar. Het is mooi dat Van Tijen dertig jaar later weer teruggrijpt naar deze ontwerphouding.
De inmiddels witgeschilderde maar oorspronkelijk grijze keukenwand is het restaureren waard!

Verder heeft de villa een omvang van 10 bij 20 meter: een platte vorm met een overstekende daklijst. Er is in het metselwerk gebruik gemaakt van creme baksteen die ook in het interieur terug te vinden is. Aan de tuinzijde zijn grote glaspuien aangebracht met stalen ramen in houten kozijnen. Als verticaal element is hier een forse schoorsteen geplaatst die zowel in de woonkamer als op het terras ontstoken kan worden.
In de voorgevel is een prominente plaats ingeruimd voor de inpandige garage. De noordgevel krijgt hierdoor het gewenste gesloten karakter.
Bijzonder is ook de verdeling van de vloerniveaus. Grotendeels is het huis gelijkvloers aangelegd, alleen het kerngedeelte van het huis ligt een halve meter boven het maaiveld. Deze ruimte was als eetkamer bedoeld en het zitgedeelte was lager gelegen, in deze tijd een nieuw element in het wonen dat in de jaren zeventig als ‘zitkuil’ nog een grote toekomst tegemoet zou gaan.
De familie Van Raalte was als opdrachtgever van het huis nog kinderloos en heeft het huis na de geboorte van hun kinderen in 1970 laten verbouwen. De ouderslaapkamer en kleedkamer werden verbouwd tot twee kinderkamers. De studeerkamer werd als ouderslaapkamer in gebruik genomen en in een deel van de garage werd een nieuwe werkkamer ingericht.